برای
آن که لحظه هایی سرشار از خلوص و احساس و عاطفه داشته باشی، باید که
چیزهایی را از کودکی با خودت آورده باشی؛ و گهگاه، کاملاً سبکسرانه و
بازیگوشانه رفتار کرده باشی.
انسانی
که یادهای تلخ و شیرینی را ، از کودکی ، در قلب و روح خود نگه ندارد و
نداند که در برخی لحظه ها واقعاً باید کودکانه به زندگی نگاه کند ، شقی و
بی ترحم خواهد شد...
هرگز از کودکی خویش آن قدر فاصله مگیر که صدای فریادهای شادمانه اش را نشنوی، یا صدای گریه های مملو از گرسنگی و تشنگی اش را...
اینک دست های مهربانت را به من بسپار تا به یاد آنها بیاورم که چگونه باید زلف عروسک ها را نوازش کرد...