میلیاردها انسان در جهان متولد شده اند اما هیچ یک اثر انگشت مشابه نداشته اند.
اثر انگشت تو، امضای خداوند است که اتفاقی به دنیا نیامده ای و دعوت شده ای؛ تو منحصر به فردی؛ مشابه یا بدل نداری؛ تو اصل اصل هستی و تکرار نشدنی
وقتی انتخاب شده بودن و منحصر به فرد بودنت را یادآوری کنی٬دیگر خودت را با هیچکس مقایسه نمی کنی و احساس حقارت یا برتری که حاصل مقایسه کردن است از وجودت محو می شود ...
دکتر الهی قمشه ای
یکی از تجربههای دردناک زندگی این
است که فرد دلبسته آدمهای خاکستری شود. آدمهای خاکستری همیشه تو را در وضعیت تعلیق نگه میدارند: نه
به تو دل میدهند و نه میگذارند که از آنها دل بکنی. تو را در میانه زمین و هوا
معلق میخواهند. تا وقتی که تو را دلداده خود مییابند با تو سرد و با فاصلهاند و
تا احساس میکنند که از آنها دل میکنی با تو گرم و نزدیک میشوند- اما فقط تا
آنجا که بدانند رشته را نمیگسلی و از چنگشان نمیگریزی. به تو دل نمیدهند، اما
مانع دل کندت میشوند.
بعضی از این آدمهای خاکستری خودشان
بلاتکلیف و معلقاند، یعنی تکلیف خودشان را با خودشان نمیدانند، و این سردرگمی و
پادرهوایی را در روابط عاطفیشان با تو بازمیتابانند. گاهی هم دچار نوعی بیماری
روانیاند- ملغمه آشفتهای از عدم اعتماد به نفس و اعتماد به نفس مفرط. یعنی چندان
به خود اعتماد به نفس دارند که تو را مفتون خود کنند، اما چندان به خود بیاعتمادند
که به محبتات پاسخ درخور بدهند. تو را در فضای خاکستری رابطه معلق نگه میدارند
تا شهد عشقی را که نثارشان میکنی بمکند، اما چیزی از جانشان برایت مایه نگذارند.
آدمهای خاکستری خواسته یا ناخواسته
تمام خون عاطفهات را مینوشند اما بر مردهات فاتحه هم نمیخوانند. لحظههای تلخ
زندگیشان را با تو تقسیم میکنند، اما خوشیهایشان را با دیگران شریک میشوند. با
جذابیتهایشان آرامآرام به دورت تار میتنند، و تا به خود میآیی خود را گرفتار
دامشان مییابی. ته دل میدانی که شهدت را مینوشند و تفالهات را تف میکنند،
اما برای بیمهریهایشان مدام بهانه میتراشی. میدانی که وضعیت هرگز بهتر نمیشود،
اما مدام برای آنها عذر و برای خودت امیدهای واهی میتراشی. آنقدر میمانی تا
بپوسی.
عشق آدم را آسیبپذیر میکند، و آدمهای
خاکستری دقیقا از همان نقطهی آسیبپذیر است که دستشان را تا آرنج در قلبت فرو میکنند.
این رابطهها عشق نیست، بیماری است- نوعی اعتیاد ویرانگر است. و اگر کسی در این
دام بلا افتاد باید هوار بزند و از دیگران برای نجات جانش کمک بخواهد. هرچه بیشتر
در این دام بمانی، گرفتارتر می شوی. از آدمهای خاکستری باید مثل طاعون گریخت.
دکترآرش نراقی
- گاهی دروغ با انسان همان کار را می کند که یک چوب کبریت با انبار باروت .
- در برابر آن کس که عسل روی زبان دارد ، از کیف پولت محافظت کن .
- یک دروغ تبدیل به راست می شود وقتی که انسان باورش کند.
- تملق سم شیرین است .