چرا زبان حیوانات جزو زبان های زنده دنیا نیست ؟!

دلم می خواست زبان حیوانات را بلد بودم و با آنها حرف می زدم. خیلی دوست دارم بدانم در ذهن آنها چه می گذرد و به چه چیزهایی فکر می کنند، آیا اصلاً قدرت تفکر دارند؟ احساس و عاطفه چطور؟ غم و شادی و ...

آیا مثلاً نسبت به همنوعان خود، حس همدلی دارند؟

دیروز با دوستم در مسیر بهشت زهرا با چند تا گربه قد و نیم قد مواجه شدیم، برای صرف چایی ایستاده بودیم که دور و بر ماشین ما پر شد از یک خانواده پرجمعیت گربه!

آنکه شبیه مادر بود، زل زد به چشمانم و گفت: میو! 

اما من ترجمه‌اش را نمی دانستم تا جوابش را بدهم ضمن اینکه گربه ها فقط از همین یک کلمه استفاده می کنند که قاعدتاً باید معانی بیشمار داشته باشد؛

 وقتی بامیه را با چای می خوردیم، گربه آب دهانش را قورت داد و دوباره گفت: میو!

فهمیدم بامیه می‌خواهد، تکه ای جلویش گذاشتم اما فقط زبانش را دور بامیه مالید و کنار رفت؛ انگار خوشش نیامد. بعد هم دوباره زبانش را تا جایی که می شد، بیرون آورد و دور و بر لب و سبیلش را پاک کرد.

کمی بعد بچه گربه ها به ما ملحق شدند، زیر ماشین ، روی ماشین و لابلای دست و پای ما.

وای که چقدر دلم می خواست بدانم گربه ها، آن لحظه راجع به ما چه فکر می کنند!

 شاید با خود می گفتند:

«این آدمها واقعاً دیوانه اند! فکر می‌کنند ما هم مثل خودشان آت و اشغال هایی مثل زولبیا و بامیه می خوریم »!

یا مثلاً:

« چه آدمهای خوبی، هر چند نیازهای ما را درک نمی کنند،‌ اما‌ در هر حال سعی دارند کاری برایمان بکنند. »

من اگر در عصر حضرت سلیمان زندگی می کردم حتما از او می‌خواستم یک کلاس زبان برای آموزش زبان حیوانات دایرکند!

دلم می خواهد با حیوانات دوست شوم؛ فکر می کنم آنها از خیلی جهات از آدمها بهترند ...

اگر امکان داشت که زبان حیوانات را بفهمم اولین سوالی که از آنها می‌کردم این بود: 

آیا دوست داشتید آدم باشید؟!!