عشق، امری کاملاً باطنی و ذاتی و مربوط به نفس خود ما است و ما
موجوداتی را که حقیقی باشند دوست نداریم، بلکه موجوداتی را دوست داریم که
خود، آنها را آفریدهایم .
آن لطف و تغییر حالتی که بیهوده در عشق و سفر میجوییم، موسیقی به ما میدهد.
تنها رنج بردنِ به حد غایت است که ما را از رنج رهایی میبخشد.
سفرِ اکتشافیِ حقیقی، جستجوی سرزمینهای تازه نیست، بلکه دیدن با چشمان تازه است.