این جهان گناه‌ آلود، تلخ و پوچ ‌...

خدایا! چه اندازه این جهان و ساز و کارش در نظرم فرساینده، گناه‌ آلود، تلخ، خشک، پوچ و نافرجام می‌نماید ...

شکارچی‌ها را که دیده‌اید؟ خلاف جهت باد دام می‌گسترند و خود در مسیر باد می‌ایستند تا بویشان به مشام شکار برسد. آنگاه صید بیچاره بر خلاف باد خواهد دوید و در دام صیّاد خواهد افتاد. بین خودمان بماند، شما چرا در مسیر باد ایستاده‌اید؟ می‌خواهید به دامم بیاندازید؟!

دوستانی را که آزموده‌ای و در دوستی شان تردید نداری، با چنگک‌های پولادین به سمت خودت بکش  ولی هرگز دستت را به سمت دوست تازه به دوران رسیده، دراز نکن!

اگر آرامش و لذّت‌های درازای عمر آدمی، تنها خوردن و خوابیدن است، انسان چیست، پس؟... جانور درنده‌ای و بس! بی‌گمان آن کس که ما را با قدرت تعقّل بی‌کران آفریده نمی‌خواهد این خرد خدایی در ما بلااستفاده مانده و گندیده شود.

تکه هایی از هملت اثر شکسپیر