این تابستان کسالت بار .‌‌..

با اینکه خیلی سرمایی هستم اما از تابستان متنفرم و این روزهای گرم کشدار، بسیار برایم طاقت فرساست. گرمی هوا یک جور خاصی آزارم می دهد، نمی توانم درست بیانش کنم انگار انگیزه زندگی کردن را از من می گیرد و مرا به مرز کسالت روح می رساند. شاید علتش این باشد که درهر موقعیت بدی، اعم از بحران های روحی و بیماری های جسمی و تنش ها، و کلا در مواجهه با مشکلات، تنها چیزی که آرامم می کند، پیاده‌روی در هوای آزاد است و تابستان این امکان را از من می گیرد . 

تابستان که می شود روزشماری و بلکه لحظه شماری می کنم تا پاییز فرا رسد و  در پس زمینه ذهنم عطر و بوی پاییز و اعتدال هوای پاییزی، به شکل یک روزنه امید، زنده ام نگه می‌دارد ...

خیال شیرین یک پیاده‌روی پاییزی، با چشم اندازی از درختان پوشیده از برگ های زرد و سرخ و نارنجی، غوغایی در دلم برپا می کند؛ قدم زدن زیر این فواره آتشین رنگ ها، با موسیقی دلنواز خش خش برگها، چه حالی دارد ...