دگر از وحشت مرداب خودم دلگیرم
بخـــدا منتظـر فرصت یـک تغییــــرم
من اگر برکه صفت ماندم و دریا نشدم
چه کنم بسته تقــدیرم و بی تقصیـرم
مگــذارید دگر بر ســر راهم تلـــه ای
من خودم بی تله در دام خودم زنجیرم
اکنون شهیدان کارشان را به پایان رساندهاند و ما شب شام غریبان میگرییم و پایانش را اعلام میکنیم. می بینید که چگونه در جامه گریستن بر حسین و عشق به حسین، با یزید همدست و همداستانیم؟! …
در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد، میگریند….
دکتر علی شریعتی