تلخ ترین لحظه عاشقی

تلخ ترین لحظه عاشقی وقتی است که محبوبت را در آغوش می گیری اما نمی یابی اش، تنش در حلقه بازوان تو مانده اما خودش رفته است. تنگ تر می فشاری اش تا در آنچه از او مانده عصاره ای از حضورش به تنت بتراود، اما هرچه بیشتر می فشاری اش کمتر می یابی اش. در پیشت از پیشت رفته است، و خالیِ حضورش، حفره ای در حلقه بازوانت برجا نهاده که پر نمی شود. در کنار توست اما با تو نیست، کانون توجهش از تو چرخیده است. انگار با کسی سخن می گویی که غرق روزنامه خواندن یا تماشای یک فیلم است: پاسخت را می دهد اما حواسش با تو نیست. این “حواس پرتی” مهمترین نشانه آن “غیبت در حضور” است. وجودش به تو پشت کرده است، و از پشت می بینی اش که از تو دورتر و دورتر می شود. پیش از آنکه بفهمی رشته گسسته است. در آغوش توست اما پیش تر ترکت کرده است؛ در آغوش توست اما دیگر تنهایی  دکتر آرش نراقی /...