تنهایی شیرین یا تنهایی غمگین؟!

گاهی آنقدر تنها می شوی که دیوارهای ضخیم تنهایی را در اطراف خودت حس می کنی. انگار درون یک سلول انفرادی، زندانی شده ای، تنهای تنها. همهٔ کسانی که روزی در کنارت بودند، دوستت می داشتند، دوستشان می داشتی، همراهت و مایه دلگرمی ات بودند حالا پشت آن دیوارها هستند ...

یکی ازحسن های تنهایی این است که ترا متکی به خود می کند؛ می دانی که دیگر کسی را نداری، خودت هستی و خدای خودت، و همه ترا پشت سر گذاشته اند، همه  ... 

از هر چه تعلق، رها می شوی و سبکبار و آزاد روبروی خودت می نشینی 

شاید به همین علت است که تنهایی همیشه برایم جاذبه داشته اما انکار نمی کنم که تنهایی آغشته به غم است؛ تنهایی غمگین است هر چند غم حاصل از تنهایی غمی شیرین است...