بر فرض که یادآوری تاریخ و وقایعی مانند عاشورا، برای این
است که من به آن بنگرم و تکلیف امروزم را بدانم، کدامیک از دو شیوۀ زیر درستتر
است و مصداق عبرتگیری است:
1- خودم را در هر نزاعی، در جایگاه امام حسین و یاران او بدانم
و دیگران را به مثابۀ شمر و یزید؛
2- پیوسته خود را با یزید و ابن زیاد مقایسه کنم و بر خود نهیب
بزنم که اگر تو هم مانند آنان باشی، عاقبتی شوم در دنیا و آخرت خواهی داشت؟
عبرتگیری از عاشورا، این است که من خودم را با شمر و یزید
مقایسه کنم و بترسم از اینکه مبادا در جبهۀ آنان باشم؛ نه اینکه چون برای حسین
عزاداری میکنم، خودم را ادامه و تکرار حسین بدانم و جبهۀ مقابلم را ارتش اشقیا!
بر شیوۀ نخست، هر نامی میتوان نهاد، جز عبرتگیری از عاشورا.
به قول سنایی بزرگ:
بر یزید و شمر ملعون چون همی لعنت کنی
چون حسین خویش را شمر و یزید دیگری!
رضا بابایی
بعضی از این گونه «مدعیان» در زمرۀ قدرتمندان، از "شمر و یزید" هیچ کم ندارند!