در رهگذار باد
در رهگذار باد

در رهگذار باد

شعر، شعور ...

شعر بر توسن فریب و هوس سوار شده است

همه از جنس روی سپید و موی سیاه و لبِ سرخ یار شده است

چرا هوی و هوس، این زمان افتخار شده است؟!

 

نظرات 1 + ارسال نظر
ن جمعه 5 فروردین 1401 ساعت 16:25

«خوبرویی، سیمین تنی و رنگ و لعاب»، چون آوار بر سرمان هوار شده است
«خوش طینتی، بلندطبعی و فضیلت مندی» بی ارج و مقدار شده است
چرا «تنانگی، سبک سری و ابتذال» پر قدر و اعتبار شده است؟!

بسیار خوب(هرچند شما هم مثل من، وزن و قافیه را فدای معنی می کنی!)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد