خوش به حال دانه ها و سبزه ها!

از سال نو، غیر از لطافت هوا و جوانه زدن گیاهان، هیچ چیزش برایم جالب و جذاب نیست.البته باید اضافه کنم که نه تنها جالب و جذاب نیست که تا حدی منزجر کننده هم هست! مخصوصاً کلیشه های تکراری از قبیل:

سال نو مبارک

سال خوبی داشته باشید

 صد سال به این سالها و ... 

جملاتی که غالباً بر زبان جاری می شود نه از ته دل.

یا دید و بازدیدهای تشریفاتی که عموماً تن به آن می دهیم تا پشت سرمان حرفی نزنند و ما را به بی آدابی متهم نکنند. بدتر از همه رسم مضحک دیدار پس دادن یا همان بازدید است که اصلا بدون آن، نوروز منعقد نمی شود! مگر می شود که کسی به دیدن ما بیاید و کلی آجیل و میوه و شیرینی مصرف کند و ما یکی دو روز بعد به دیدنش نرویم و تلافی نکنیم؟! حالا دیگر مهم نیست که تا نوروز سال بعد، به همدیگر کاری نداشته باشیم و حتی در صورت نیاز به داد هم نرسیم! 

در سال نو خانه ها را تمیز و از غبار پاک می کنیم اما به دل هایمان که غبار کدورت مثل تار عنکبوت آن را پوشانده کاری نداریم. جامه نو می پوشیم و قلب مان کهنه است.  آن قلب نو و دست اولی که خدا در وجود مان به کار گذاشته آنقدر زنگار بسته که دیگر نمی شود گفت قلب است، انگار تکه سنگی است تعبیه شده در سینه ما ...

بیاییم در این سال نو با قلب تکانی در کنار خانه تکانی، وجودمان را بازبینی کنیم و زباله های انباشته شده  در آن را دور بریزیم. بیاییم از ته دل برای همدیگر دعا کنیم.

من برای شما که در این لحظه این سطور را می خوانی از ته دل دعا می کنم که سالی سرشار از موفقیت و شادکامی و برکت و معنویت و سلامتی و نشاط داشته باشی و این بهار و تمامی بهاران بر شما مبارک باشد.